Lulu is één van de buitenhonden. Ze hebben verwarmde binnenkennels en kunnen zelf kiezen waar ze zich willen ophouden.
Lulu is het voorbeeld van hondentrouw. Toen zijn makker gestorven was heeft hij 1½ jaar zitten wachten bij de poort. Hopende op zijn terugkomst.
Nu hij ouder is, zit hij de hele dag te wachten op mij. De hele dag hangt of zit hij buiten om hij maar een glimp van me op te kunnen vangen en wachten tot we eindelijk gaan wandelen. Inmiddels is hij al aardig blind en ook doof. Maar hij "ziet" nog steeds alles.
Wordt het buitenzitten hem te koud, dan haalt hij uit de kennel een kleed om het zich wat comfortabeler te maken. Totdat ook dat hem te gortig wordt, dan gaat hij naar binnen, trekt weer ergens een kleed of kussen vandaan en legt dat achter het hondenluik. Daar zit meneer dan verder de boel in de gaten te houden.
Zoals op onderstaand filmpje.
zaterdag 20 november 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten